Ook al kletst de regen tegen de ruiten, bij Hannah Turpijn (70) schijnt de zon. Het programma Langer Vitaal Thuis bracht haar nieuwe energie. ‘De mensen van Samen en de gemeente hebben mij wakker geschud. Er is zo veel mogelijk, waardoor wij samen thuis kunnen blijven wonen.’
Samen met haar man John en hond Djani woont Hannah in Schagen. Honkvast, al 47 jaar in hetzelfde huis. En als het aan haar ligt, komen daar nog vele jaren bij. Maar dat optimisme is er pas weer sinds kort.
Door hartproblemen en andere aandoeningen bewoog Hannah zich binnenshuis steeds moeilijker. ‘Overal stond een stoel, zodat ik kon uitrusten als ik op mijn billen van de trap kwam.’
Buiten kwam Hannah al helemaal zelden. ‘Als je lijf niet wil, blijf je op de bank zitten. Je gaat vroeg naar bed, staat laat op, ziet niemand. Voor mij hoefde het allemaal niet meer.’
Met een dochter in Zutphen, een zoon in Noorwegen en weinig vrienden in de buurt, werd de wereld van Hannah kleiner en kleiner. ‘Mijn dochter zei op een gegeven moment: Mam, je wordt een kassaprater. Je vertelt bij het boodschappen doen hele verhalen tegen de kassière, omdat je verder niemand hebt om mee te kletsen.’
Het zette Hannah aan het denken. Ook de zware klussen in het huishouden kostten haar te veel energie. ‘Ik had gewoon geen puf meer om leuke dingen te doen.’
Op aanraden van haar dochter zocht Hannah contact met de wijkconsulent van de gemeente om huishoudelijke hulp aan te vragen. ‘En toen kwam het keukentafelgesprek. Ze boden van alles aan om ons te helpen. Maar je denkt: nee, dat is voor mensen die er veel slechter aan toe zijn. Je hebt niet in de gaten dat je zelf ook niks meer kan.’
De wijkconsulent meldde Hannah aan voor Langer Vitaal Thuis. Dat is een intensief programma waarbij een uitgebreid team van zorgprofessionals ouderen helpt om zo gezond en zo lang mogelijk thuis te blijven wonen.
Bij Hannah bogen de ergotherapeut en de fysiotherapeut zich over haar situatie. Met hulpmiddelen en beweegadvies zorgden zij voor een doorbraak. ‘Ik ben weer gaan zwemmen. Daarvan kom ik doodmoe thuis, maar ook heel voldaan. Het geeft me veel energie, ik heb minder pijn en ik heb er ook nog vrienden aan overgehouden.’
Daarnaast kwamen er hulpmiddelen. Met een trippelstoel kan Hannah weer wat uitgebreider koken. ‘Meer en lekkerder dan de makkelijke eenpansgerechten die we eerst aten.’
De traplift brengt Hannah comfortabel naar de eerste verdieping. En daar bevindt zich haar trots: de badlift. Een opblaasbaar kussen dat haar helpt om in bad te komen, wat eerder niet meer lukte. Deze voorzienig heeft ze zelf betaald en brengt haar echte verwenmomenten. ‘Ik heb artrose. Een warm bad geeft dan zo veel ontspanning. Ik slaap er ook veel beter door.’
Uitgerust kan Hannah het leven beter aan en komt ze vaker buiten. In overleg met de ergotherapeut kwam er geen scootmobiel , maar juist een elektrische driewielfiets. ‘Zo blijf ik beter in beweging en heb ik mijn vrijheid terug’, zegt ze stralend. ‘Voor mij schijnt de zon echt weer. Ik zou het iedereen aanraden om het gesprek aan te gaan. Er is zo veel mogelijk. We hebben een jonge hond en iedereen was bang dat hij mij zou overleven. Nou, mooi niet! Ik ga de 85 halen. Ik geef niet op!’
